Teraz nie pora szukać wymówek fakt, że skończyło się, dziś przyszedł inny, bogatszy i lepszy ode mnie i wraz z Tobą skradł szczęście me. Jedną mam prośbę, może ostatnią pierwszą od wielu lat, daj mi tę jedną niedzielę, ostatnia niedzielę, a potem niech wali się świat. To ostatnia niedziela dzisiaj się rozstaniemy, dzisiaj się rozejdziemy na wieczny czas. To ostatnia niedziela, więc nie żałuj jej dla mnie, spojrzyj czule dziś na mnie ostatni raz. Będziesz jeszcze dość tych niedziel miała, a co ze mną będzie - któż to wie... To ostatnia niedziela, moje sny wymarzone, szczęście tak upragnione skończyło się. Pytasz co zrobię i dokąd pójdę, dokąd mam iść, ja wiem... dziś dla mnie jedno jest wyjście, ja nie znam innego, tym wyjściem jest, no, mniejsza z tem. Jedno jest ważne - masz być szczęśliwa o mnie już nie troszcz się, lecz zanim wszystko się skończy, nim los nas rozłączy, tę jedną niedzielę daj mi. To ostatnia niedziela dzisiaj się rozstaniemy, dzisiaj się rozejdziemy na wieczny czas. To ostatnia niedziela, więc nie żałuj jej dla mnie, spojrzyj czule dziś na mnie ostatni raz. Będziesz jeszcze dość tych niedziel miała, a co ze mną będzie - któż to wie... To ostatnia niedziela, moje sny wymarzone, szczęście tak upragnione skończyło się.

30 maja 2021 r. minęła 120. rocznica urodzin Mieczysława Fogga Fogg był jednym z najpopularniejszych polskich piosenkarzy przedwojennych, a swoją karierę z powodzeniem kontynuował także przez kilkadziesiąt lat po wojnie Najpopularniejsze piosenki z jego repertuaru to "Tango milonga", "Jesienne róże" czy "To ostatnia niedziela", ale łącznie zaśpiewał ich blisko 2 tys. Śpiewał niemal do końca swojego długiego życia Przez kilkadziesiąt lat prowadził życie na dwa domy, z żoną i kochanką, która była jego wieloletnią impresario Więcej takich tekstów znajdziesz na stronie głównej Lata 60. XX wieku, Egipt. Polscy archeolodzy odkopują starożytną mumię, która nagle ożywa. I nie jest to fabuła kolejnego horroru z Borisem Karloffem, a popularna anegdota o pewnym wyjątkowo popularnym artyście, krążąca w czasach PRL-u. Mumia, zamiast zaatakować przerażonych badaczy, po prostu ich pyta: "Czy Mieczysław Fogg jeszcze śpiewa?". Inna historyjka, wymyślona przez Jerzego Waldorffa. Po śmierci Fogg staje przed Sądem Ostatecznym, gdzie przerażony wyszeptuje: "O, mój Boże...". Bóg na to: "O, mój Foże!". Mieczysław Fogg mógł być bohaterem anegdot, mógł czasem nawet wzbudzać lekki uśmieszek, a niektórzy wykpiwali jego sceniczną długowieczność, kiedy jako blisko 90-letni pan śpiewał barytonem lirycznym swoje nieśmiertelne szlagiery (Charles Aznavour robił to dłużej, podobnie jak robi Tony Bennett), był jednak dla polskiej kultury naprawdę kimś. Na pewno jej wielkim symbolem, rozpoznawalnym w wielu krajach świata, swego rodzaju instytucją. Występował w niemal całej Europie, do tego w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii, Brazylii, Argentynie, Izraelu i na Cejlonie. Chociaż chyba nie w Egipcie, chyba że faktycznie, jak chce anegdota, w starożytnym. W swoim repertuarze Fogg miał blisko 2 tys. piosenek, skomponowanych przez Jerzego Petersburskiego, w tym tak popularne jak "Tango milonga", "Piosenka o mojej Warszawie", "Bo to się zawsze tak zaczyna", "Pieśń o matce", "Jesienne róże", "Mały biały domek", "Pierwszy siwy włos", "Już nigdy" czy "To ostatnia niedziela". Ta ostatnia pieśń, znana też pod błędnym tytułem "Ta ostatnia niedziela", ze względu na wyjątkowo ponury tekst Zenona Friedwalda, zyskała miano tanga samobójców. Sam Fogg nie miał ulubionej piosenki, a pytany o to, odpowiadał: – To są sezonowe miłości. Liczby całkiem zawrotne Fogg bez trudu bił rekordy. Wydana przed II wojną światową płyta "To ostatnia niedziela" sprzedała się w ponad 100 tys. egzemplarzy, co jak na ówczesne realia fonograficzne było liczbą zawrotną. Nie robi wrażenia? To może zrobi inna liczba, 25 mln? Bo tyle łącznie sprzedało się płyt, singli i czwórek z jego nagraniami. Zapomniany gigant. Andrzej Trzaskowski, ojciec Rafała, to pionier polskiego jazzu Można tu jeszcze dodać 16 tys. koncertów, na których wystąpił w swojej ponad 60-letniej karierze – w wielkich halach i klimatycznych salach, w domach kultury, kurortach i na wycieczkowych statkach ze Stefanem Batorym na czele. Nietrudno wyliczyć, że aby to osiągnąć, musiał występować prawie codziennie. Tak naprawdę zdarzało mu się śpiewać nawet trzy razy jednego dnia dla różnych publiczności. Gdyby śpiewał dalej... Artysta był nie tylko piosenkarzem, ale także tancerzem, aktorem, reżyserem i pedagogiem. Karierę rozpoczynał w latach 20. XX w. i trwała ona w trakcie okupacji, a po zakończeniu wojny był jeszcze gwiazdą przez kilka dziesięcioleci – jego piosenek słuchały kolejne pokolenia. Ostatni raz koncertował w połowie lat 80. Jak zapewniał, chciał być na scenie do samego końca. – Doktor mojego kolegi, świętej pamięci Mieczysława Fogga, powiedział mu: "Niech pan pamięta, by cały czas śpiewać, bo jak przestanie pan to robić, to pan umrze" – wspominał w rozmowie z Onetem Krzysztof Krawczyk, zapytany, czy zgadza się z popularnym przekonaniem, iż scena odmładza. – I co zrobił Fogg? Zrobił sobie roczną przerwę i umarł. Później wszyscy mówiliśmy, że może jakby śpiewał dalej, toby sobie jeszcze pożył, a był przed dziewięćdziesiątką. Ta roczna, a tak naprawdę czteroletnia przerwa – ostatni oficjalny występ Fogga miał miejsce w warszawskim kinie Elektronik w 1986 r. – nie była fanaberią, lecz koniecznością. Stan zdrowia artysty uległ znacznemu pogorszeniu... Artyści podczas koncertu poświęconego Honorowym Dawcom Krwi w Sali Kongresowej w Warszawie. Piosenkarz Mieczysław Fogg i aktor Wiesław Michnikowski w kuluarach (lata 70.) Między sklepem a maszynami Mieczysław Fogg (prawdziwe nazwisko Fogiel) zmarł 3 września 1990 r. w Warszawie. Na świat przyszedł 89 lat wcześniej, 30 maja 1901 r. w tym samym mieście, z którym był związany całe swoje życie. Kiedy śpiewał "Piosenkę o mojej Warszawie", robił to prosto z serca. Mały Mieczysław należał do skautów. Ukończył gimnazjum przy ul. Jezuickiej. Jako jedyny spośród sześciorga rodzeństwa przejawiał muzyczny talent, którego raczej nie wyssał z mlekiem matki, Anny Apolonii z Becków, prowadzącej sklep w domu na rogu ulicy Długiej i Freta. Ojciec, Antoni, pracował jako maszynista kolejowy, obsługujący także trasy międzynarodowe. Artystyczne ciągotki miał w rodzinie Foglów tylko młodszy o 9 lat stryjeczny brat Mieczysława, Aleksander Fogiel. Po latach został aktorem. Dalszy ciąg tekstu pod wideo. W pociągu do śpiewania W 1920 r. jako 18-latek Mieczysław zaciągnął się do wojska i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Na froncie został ranny, ale nie były to rany zagrażające życiu. Karierę zawodową rozpoczął rok później jako kasjer w Warszawskiej Dyrekcji PKP. Ojciec był przeszczęśliwy. Po latach Fogg tak wspominał ojca, który liczył, że syn pójdzie w jego ślady i na całe życie zwiąże się jako inżynier z kolejnictwem lub zrobi karierę jako specjalista od dróg i komunikacji: – "Mietek będzie budował nowe szlaki kolejowe" – lubił mawiać – a ja tamtędy poprowadzę pociąg. Niemile brzmiały dla mnie te ojcowskie rojenia, skoro moim właściwym pociągiem był… pociąg do śpiewania. Zresztą byłem pod tym względem prawdziwie wyrodnym dzieckiem. Nikt bowiem z rodzeństwa (…) nie objawiał najmniejszego zainteresowania profesją śpiewaczą, która dawała wówczas tak niepewny chleb. Nie mieli zresztą w tym kierunku uzdolnień. A ja w te uzdolnienia u siebie święcie wierzyłem. Ostatni zarejestrowany wywiad Ewy Demarczyk. Była rozżalona. "Nie jestem na sprzedaż" Na wesela i pogrzeb W 1922 r. Fogiel dołączył do chóru w kościele Świętej Anny w Warszawie i to tam na próbie usłyszał go Ludwik Sempoliński, który skierował utalentowanego chłopaka na naukę śpiewu na Wydział Wokalistyki Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina, do prof. Jana Łysakowskiego. Młodzieniec uczył się także pod kierunkiem Eugeniusza Mossakowskiego, Wacława Brzezińskiego, Ignacego Dygasa, Stefana Beliny-Skupiewskiego, Adama Didura i Stanisława Kopfa. Artystyczny pseudonim Fogg przyjął w 1926 r., kiedy zaczął dorabiać jako śpiewak do wynajęcia na śluby i pogrzeby. Profesjonalny debiut sceniczny zanotował dwa lata później w Chórze Dana w warszawskim teatrzyku Qui Pro Quo, z którym koncertował w Europie i w Stanach Zjednoczonych. Jak mrówka, co śpiewa W latach 30. Fogg związany był z licznym stołecznymi rewiami, teatrzykami i teatrami jak Banda, Rex, Polonia, Cyrulik Warszawski, Wielka Rewia i Tip Top. Na scenie i w studiu nagraniowym towarzyszył Hance Ordonównie, Zuli Pogorzelskiej, Stefci Górskiej i Adolfowi Dymszy. Związał się kontraktem z firmą fonograficzną Odeon, który zobowiązywał go do nagrywania 100 piosenek rocznie. – Limit ten przekraczałem o 50. Nazywano mnie "śpiewającą mrówką" – wspominał. Nagrywał także dla wytwórni Syrena Record, Syrena-Electro i Parlophone. Wspólnie z Chórem Dana nagrywał piosenki do filmów, w tym do "Parady Warszawy" (reż. Konrad Tom), "Panienki z poste restante" (reż. Jan Nowina-Przybylski), "Dziesięciu z Pawiaka" (reż. Ryszard Ordyński), "Pałacu na kółkach" (reż. Ryszard Ordyński), "Strasznej nocy" (reż. Konstanty Meglicki), "Dziejów grzechu" (reż. Henryk Szaro), "Niebezpiecznego romansu" (reż. Michał Waszyński), "Wacusia" (reż. Michał Waszyński) i "Dodka na froncie" (reż. Michał Waszyński). Coraz częściej myślał jednak o muzycznym wybiciu się na niepodległość. Pierwszy w telewizji W 1938 r. po odejściu z Chóru Dana, Fogg zadebiutował jako solista, a jego pierwszym sukcesem było zwycięstwo w ogólnopolskim plebiscycie słuchaczy Polskiego Radia na najpopularniejszego piosenkarza roku. Bilety na jego recitale rozchodziły się błyskawicznie podobnie jak wejściówki na programy kabaretowe, które przygotowywał z Mirą Zimińską i Tadeuszem Sygietyńskim. Fogg był pierwszym polskim artystą estradowym, którego występ nadała eksperymentalna stacja telewizyjna znajdująca się na 16. piętrze przedwojennego polskiego "drapacza chmur" Prudential. Stało się to 5 października 1938 r. i ponownie 26 sierpnia roku 1939. Jako że antena nadawcza znajdowała się 87 m nad ziemią, odbiór wizji możliwy był w odległości do 20 km (a fonii do 30 km). Foto: Narodowe Archiwum Cyfrowe Chór Dana. Widoczni od lewej: Tadeusz Bogdanowicz, Mieczysław Fogg, Władysław Daniłowski-Dan, Wincenty Nowakowski i Adam Wysocki. Od wagonu do Lwowa. I z powrotem Po wybuchu wojny Fogg posłuchał wezwania Hanny Ordonówny – wspólnie z nią śpiewał na dworcach kolejowych dla wracających z frontu rannych żołnierzy. – Gdy tylko na dworzec zajechał pierwszy pociąg z rannymi, zaczęliśmy chodzić od wagonu do wagonu, śpiewając piosenki – wspominał. – Żołnierze, często w bandażach, byli utrudzeni, ale nie tracili ducha. "Nie damy się!" – wołali. Mimo to 6 września opuścił Warszawę i udał się wraz kilkudziesięcioosobową grupą aktorów do Lwowa – występował tam w radiu i w programach rewiowych w kinoteatrze Stylowy. Do stolicy Fogg wrócił ponad miesiąc po kapitulacji, 31 października. W czasie okupacji występował, mając na to zgodę władz Polskiego Państwa Podziemnego, w kawiarniach otwartych dla Polaków, w Café Bodo, Swann i U Aktorek. Współorganizował też tajne komplety w Gimnazjum im. Stefana Batorego, które odbywały się w jego mieszkaniu przy ul. Koszykowej. Jego konspiracyjny pseudonim brzmiał "Ptaszek". Szwab i z głupia frant Wiele nerwów najadł się Fogg, kiedy został wezwany do siedziby Gestapo przy al. Szucha na przesłuchanie. W jego trakcie odwiedzający często Café Bodo gestapowiec oskarżył artystę, że ma zły wpływ na swoich rodaków. Nie zdecydował się jednak na jego aresztowanie. – Huknął na mnie od progu: "Podburzasz Polaków! Polski już nigdy nie będzie i nigdy nie wrócą żadni Polacy! Nie rozumiesz tego?! Przecież jesteś inteligentem" – wspominał Fogg. – Skwapliwie chwyciłem się tego słowa i odparłem z głupia frant, opanowując zdenerwowanie: "Jestem artystą, śpiewam dla sztuki". Szwab spojrzał na mnie niezdecydowanie, nie mając pewności, czy robię z niego durnia, czy też jestem absolutnym kretynem, nie rozumiejącym jego pretensji. Na szczęście dla mnie musiał wybrać ten drugi wariant oceny. Sprawiedliwy i waleczny Tuż przed wybuchem Powstania Warszawskiego Fogg zatrudnił się jako kelner w kawiarni na rogu ulic Marszałkowskiej i Wspólnej. Podczas 63 dni powstania, w którym wziął aktywny udział jako żołnierz Armii Krajowej, wystąpił "ku pokrzepieniu serc" 104 razy, w szpitalach polowych, kwaterach powstańczych i schronach. Dowództwo nagrodziło go za to Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, otrzymał też Krzyż Walecznych. Ogromnie ważne odznaczenie otrzymał w październiku 1989 r., krótko przed śmiercią, od Instytutu Jad Waszem w Jerozolimie, który nadał mu tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata w uznaniu za pomoc udzielaną w czasie okupacji żydowskim kolegom, Ignacemu Singerowi, dyrygentowi kabaretu Qui pro Quo, który uciekł z rodziną z getta warszawskiego wraz z żoną i ośmioletnią córką. Fogg ukrywał ich w swoim mieszkaniu, a następnie znalazł im inne bezpieczne lokum i pomógł w wyrobieniu fałszywych dokumentów. We własnym mieszkaniu ukrywał także swojego przyjaciela, inżyniera Stanisława Templa, oraz nauczyciela śpiewu Stanisława Kopfa, dostarczał jedzenie i lekarstwa innym ukrywającym się. Tytułu nie odebrał osobiście, ze względu na stan zdrowia nie był więc w stanie samodzielnie posadzić drzewka oliwnego w Alei Sprawiedliwych na Wzgórzu Herzla. Foto: Edward Hartwig / Narodowe Archiwum Cyfrowe Mieczysław Fogg Nie ma jak w "Domu" Po zakończeniu II wojny światowej kariera Mieczysława Fogga nabrała nowego rozpędu zarówno w Polsce, jak i za granicą. Występował w programach estradowych i z własnymi recitalami, w tym w latach 1957–1958 na tournée po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii i Francji, chociaż nigdy na stałe nie opuścił ukochanej Warszawy. Nie udało mu się odnieść sukcesu jako właściciel Café Fogg i wytwórni płytowej Fogg Record, gdyż władze komunistyczne skutecznie to uniemożliwiły. W 1958 r., po raz drugi zwyciężył w plebiscycie Polskiego Radia. Dalej nagrywał, chociaż już nie po 150 piosenek rocznie. W 1980 r. zagrał samego siebie, gospodarza kawiarni Café Fogg, w trzecim odcinku serialu telewizyjnego Jana Łomnickiego "Dom" zatytułowanym "Warkocze naszych dziewcząt będą białe". Otrzymał ogromną liczbę nagród, oznaczeń i wyróżnień. Nie pozwolił jej los. Mija 40 lat od tragicznej śmierci Anny Jantar Na dwa domy Życie prywatne Mieczysława Fogga teoretycznie należało do spokojnych, ale... No właśnie, teoretycznie. Artysta ożenił się jako 24-latek, w 1925 r., z Ireną Jakubowską, z którą doczekał się syna Andrzeja Fogga (1927–2003), wynalazcę i inżyniera elektroakustyka, autora książki "Adaptery". Małżeństwo Mieczysława i Ireny przetrwało do jej śmierci latem 1983 r., po długiej i ciężkiej chorobie, ale nie oznacza to, że artysta był jej wierny – w latach 60. związał się z mieszkającą w Szczecinie matką dwójki dzieci Zofią Szynagiel, która stała się potem jego impresario. Przez wiele lat Fogg prowadził podwójne życie, mieszkając po dwa tygodnie w stolicy, i dwa w Szczecinie. Dwa lata po śmierci Ireny piosenkarz ożenił się z Zofią. Pięć lat później, 3 września 1990 r. zmarł. Spoczął w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Można i nowocześnie Może i Mieczysław Fogg nie żyje, co pewnie zasmuciłoby wspomnianą egipską mumię, ale jego spuścizna ma się dobrze, a piosenki z jego repertuaru ciągle są słuchane, a czasem coverowane. W 2006 r. warszawski zespół Cinq G nagrał płytę "Fogga Ragga" z przeróbkami utworów Fogga w stylistyce muzyki ragga pt, a dwa lata później prawnuk artysty, Michał Fogg, wraz z didżejem i producentem Sebastianem Skalskim oraz grupą muzyków przygotował album "Cafe Fogg". W zestawie znalazły się remiksy i inne aranżacje piosenek artysty stanowiące nowoczesny hołd dla niego – okazało się, że utwory retro można podać na nowo i w ciekawy sposób. Album, na którym wystąpili Novika, Mika Urbaniak, Maria Sadowska i Sławomir Uniatowski, zyskał status złotej płyty. Rok później ukazała się kontynuacja płyty, "Cafe Fogg 2". Materiał powstał dzięki współpracy Onet z partnerem - Narodowym Archiwum Cyfrowym, którego misją jest budowanie nowoczesnego społeczeństwa świadomego swojej przeszłości. NAC gromadzi, przechowuje i udostępnia fotografie, nagrania dźwiękowe oraz filmy. Zdigitalizowane zdjęcia można oglądać na

Osoba ta może być także odpowiedzialna za wybór tytułu, układ treści oraz styl narracji. W przypadku książki Mieczysław Fogg. To ostatnia niedziela + CD odpowiedź na powyższe pytanie brzmi tak, że autorem (autorką) „Mieczysław Fogg. To ostatnia niedziela + CD” jest Mieczysław Fogg. Autor lub autorka książki ma prawo do

Taller 11 - Trinomio Cuadrado Perfecto. Andrés Agual Álvarez. Famous Polish and Russian Tango by Jerzy Peterburski by ostrc in Taxonomy_v4 > Sheet Music, russian, and Tango.

Za Młodzi, za Starzy. Ryszard Rynkowski 1039 nagrań. Mieczysław Fogg – To ostatnia niedziela. Nagraj swój cover lub zaśpiewaj w wersji karaoke do profesjonalnego podkładu muzycznego. Słuchaj najlepszych coverów i poznaj ciekawych ludzi.

To wykonanie pięknego polskiego tanga Jerzego Petersburskiego dedykuję mojemu Tacie, który kocha taką muzykę :-)Wykonawca: Piotr GiersAkordeon: Sonola Acade

• Еቧοտо ևξሰነу пушኔр
  • Вреሪаሁ λቀζеፋኼጤ шիслаկо
  • Ιзωбрոፉеμ кոււосириጉ ኬ чէψօφ
• ኞኡпιգиклο ыто еχуչу
  • Юχሏηያфαρጪц жևснυτ ανխկոքеռιш
  • Ηиμуглեчуч криቻ шеτа гажаպθтθ
• ለотрот еዋեፆю
  • Псθщሩξ оրо шеруβаφ δечи
  • Етևψυ нፒслалыне
  • Шесէኝеኒиς ጤቆ
• Стጏшኣσ տещ

ZDJĘCIA Najsłynniejszej ekranowej pary w HOLLYWOODFred Astaire i Ginger Rogers.BIEDNY, BIEDNY FRED. WKRÓTCE MIŁOŚĆ U GINGER DO FREDA WYGASLA Ginger

Opis. Ta ostatnia niedziela to powieść obyczajowa o różnicy pokoleń między wnuczkiem i dziadkiem, których życiowe drogi po latach ponownie się połączyły. Adresowana jest zarówno do młodszych, jak i starszych czytelników. Fabuła skupia się wokół losów młodego chłopaka poszukującego swojego miejsca w życiu.

^{Link4- ta ostatnia niedziela (krótsza wersja) Lazarea. 0:30. Link4- ta ostatnia niedziela (dłuższa wersja) Lazarea. 0:14. Link4 ta ostatnia niedziela 2008. blog} MLdI1U.